Loslaten en acceptatie: rust vinden in je eigen brein
- Sandrijn
- 23 okt
- 3 minuten om te lezen
We kennen het allemaal: dat moment dat je blijft malen over iets wat je niet kunt veranderen, of dat je gevoelens over iets wat is gebeurd maar niet los wilt laten. Je denkt misschien dat je sterker bent als je het allemaal zelf oplost, maar in werkelijkheid kost het vasthouden aan gedachten en emoties enorm veel energie.
Ons brein reageert hierop alsof er gevaar dreigt. Het deel dat emoties regelt ā de amygdala ā gaat op volle kracht werken. Je voelt spanning, piekert, misschien word je prikkelbaar. Gelukkig kunnen loslaten en acceptatie daar iets tegen doen.
Loslaten betekent niet dat je dingen wegduwt of negeert. Het betekent dat je stopt met vechten tegen wat er is en ruimte maakt voor het moment. Acceptatie betekent dat je aandacht geeft aan wat je voelt, denkt of ervaart, zonder jezelf te veroordelen. Samen creƫren ze een pauze in je automatische reacties: een moment waarin je gewoon mag zijn.
Wetenschappers hebben ontdekt dat mensen die regelmatig oefenen met acceptatie minder last hebben van emotionele overreacties en piekergedrag. Ze reageren rustiger op stressvolle situaties en hun hersenen vertonen daadwerkelijk veranderingen die helpen bij emotionele regulatie. Dat klinkt misschien abstract, maar het merkbare effect is concreet: je voelt minder spanning in je lichaam, je gedachten worden minder overweldigend, en je hartslag daalt.
Stel je bijvoorbeeld voor dat je een vervelend bericht hebt gekregen van een collega, of dat je blijft malen over een ruzie met een vriend. In plaats van jezelf te verliezen in negatieve gedachten, kun je even een stap terug nemen. Adem drie keer rustig in en uit. Zeg zachtjes tegen jezelf: āIk zie wat er is. Het mag er zijn.ā Voel waar je spanning zit ā in je schouders, in je borst ā en stuur daar een beetje aandacht naartoe. Misschien stel je jezelf een kleine vraag: āWat heeft dit gevoel nu nodig?ā En vervolgens bied je jezelf een vriendelijk gebaar aan, zoals een warme gedachte of een hand op je hart.
Door dit regelmatig te doen, train je je brein om flexibeler om te gaan met stress. Je leert dat emoties en gedachten komen en gaan, en dat ze jou niet hoeven te beheersen. Net zoals de bomen in de herfst hun bladeren loslaten om energie op te slaan voor de winter, kun jij door loslaten en accepteren ruimte maken voor rust, herstel en nieuwe energie.
Het mooie is dat loslaten niet betekent dat je passief wordt. Het is juist een actieve vorm van aandacht en zelfzorg. Je kijkt naar wat er is, voelt het, en geeft jezelf vervolgens toestemming om het los te laten. Daardoor ontstaat er meer helderheid, en vaak merk je dat oplossingen of nieuwe inzichten vanzelf komen.
De wetenschap laat zien dat deze aanpak werkt, maar je hoeft geen expert te zijn om de voordelen te ervaren. Het begint bij kleine momenten van bewustzijn: een ademhaling, een vriendelijk woord naar jezelf, een korte pauze in je dagelijkse routine. Die momenten stapelen zich op en hebben een merkbaar effect op je welzijn, je veerkracht en zelfs op hoe je brein functioneert.
Loslaten en acceptatie zijn geen eindpunt; het is een manier van leven die ruimte geeft aan rust, mildheid en zelfcompassie. En dat is iets waar we allemaal wat vaker aan mogen herinnerd worden ā zeker in een wereld die altijd door lijkt te rennen.
Bronvermelding:
Opmerkingen